الكوكب الأزرق

طول عمرى عندى هوس بدراسة عالم الحيوان, اتعرف على انواع مختلفة من الحيوانات, سلوكياتها, تطورها, و العلاقات اللى بتربط افرادها ببعض او بتربط الانواع المختلفة ببعض
لكن عالم البحار بالذات تأثيره عليا كان زى السحر
الصيف اللى فات جاتلى الفرصة انى اتدرب فى محمية راس محمد , و كجزأ من التدريب اتعلمت الغطس, و كان حظى حلو جدا لأن المدرب بتاعى مش بس كان شاطر جدا لكنه كمان كان بيدرس "احياء بحرية" و بالتالى كان عنده معلومات هايلة و ممتعة عن كل حاجة باشوفها تحت المياه

فاكرة اول مرة نزلت بجد اغطس لعمق 12 متر, فاكرة الاول احساس اننا خايفة انسى اتنفس من كتر ما انا مبهورة و متنحة, و بعدين سبت التنفس, و ركزت مع الانبهار
عالم تانى كامل موجود تحت سطح المياه, بكل تفاصيله الخاصة جدا, و الوانه , و كائناته المختلفة. عالم حلو جدا, و مستقل تماما عنا احنا يا بشر اللى عايشين على اليابسة اللى نسبتها ضئيلة جدا اذا قورنت بالعالم ده
عالم وجودنا مش فايده فى حاجة و اكيد ضررنا كبير عليه

من ساعة السفرية دى و انا كل شوية بيتأكدلى اكتر و اكتر انى عايزة جزأ مش صغير من مستقبلى ابقى بادرس فيه البيئة البحرية بكائنتها

و على اساس الهوس بتاعى بالبحر و مخلوقاته, كانت هدية ابن خالتى ليا, " الكوكب الازرق" سلسلة من الافلام الوثائقية اللى بتغطى التاريخ الطبيعى للمحيطات
التصوير غاية فى الروعة, بيوصل صورة قريبة و حقيقية جدا تخليك تتفاعل معاها كانك هناك
تقنيات عالية مكنت فريق العمل انه يصور فى اعماق المحيطات تحت ضغوط هائلة, انه يكشف عوالم معرفة الانسان بيها قليلة جدا


و ادى تناتيف من اللى انا شوفته

ده نوع من البطاريق اسمه " الامبراطور", موجود فى اكثر القطبين قساوة و برد, القطب الجنوبى
فى الصيف لما البرد بيقل نسبيا و يبدأ التلج يسيح, بتعوم الاف من البطاريق دى لحد اليابس و تكون مستعمرات, ممكن يوصل العدد فيها ل 60 الف بطريق. المستعمرة بتبقى فى مكان يبعد مسافة كافية عن حافة قارة انتاركتيكا, عشان يتجنبوا الاجزاء الهشة من التلج و الاجزاء اللى بتسيح.
البطاريق الناضجة بتروح تعوم و تدرو على الاكل, و بعدين يرجعوا و يدوروا على ابنائهم عشان ياكلوا
بيبتدوا الاول يبصوا عليهم فى اخر حتة هما كانوا فيها, و لو البطريق العيل كان سرح فى حتة تانية -و ده المتوقع- يبتدى الابوين يلفوا فى كل حتة لحد اما يلاقوه
الصورة اللى تحت فيها بطريق بعد اما لقى ابنه

فى البحار الموسمية , تنوع الالوان و الكائنات اكتر, نتيجة تنوع الظروف, و طبعا لأنها اهون بكتير اذا ما قورنت بالقطبين

انواع لا تحصى من الحيوانات المختلفة و المبهرة
زى ده.
اللى فى الصورة ده مش طحلب تايه فى المياه, ده كائن قؤيب جدا من حصان البحر, اسمه " تنين البحر الورقى" , و اللى فى الصورة على الاخص ذكر, لأن فى النوع ده, اللى بيحمل البويضات المخصبة لحد ما يكتمل نموها هو الذكر, و البويضات واضحة فى الصورة كعدد هائل من الكور الصغير الملتصقة بجسمه. و الشكل المميز ليه بيساعد على اختباءه بسهولة



كمان انواع كتيرة من قناديل البحر موجودة.
منها النوع ده

او ده, و اللى وزنه ممكن يوصل ل 30 كج ,و اللوامس بتاعته تمتد لأكثر من 8 متر

فى وسط الماحات الشاسعة من المياه, و على عمق اكثر من 1000 متر, تبدأ المنطقة المظلمة, و هى المنطقة اللى ما بيوصلهاش اى ضوء شمس, درجة الحرحرة فيها اقل من 4 سيليزية, و الضغط فيها يعادل 100 مرة الضغط على السطح
فى المنطقة دى تلاقى الكائنات اللى شكلها فضائى جدا, و مزودة بخلايا خاصة لاعطاء وميض , زى اللى فى الصور اللى تحت دى, و اللى عاملين كأنهم مركبات فضائية

على عمق اكتر كمان, عند حوالى 3000 متر, معلوماتنا عن التنوع الحيوى و الجيولوجى شبه منعدمة, لأن التنقيات اللى بتتيح الدراسة على عمق كبير كدة تكلفتها عالية جدا, و ماهياش متوفرة
عدد الغواصات فى العالم اللى يقدر يوصل للعمق ده قليلة جدا, و بالتالى بيهم كلهم لم يغطى الا 1% منها


ده نوع من الاخطبوطات الموجودة فى العمق الهائل ده, و الاسم الدلع للاخطبوط ده هو " دامبو" و هو فعلا شبه الفيل الى بيطير دامبو

اللى فى الصورة الاخيرة دى نوع من الديدان الانبوبية, عمرها تجاوز 200 سنة, موجودة فى مجتمعات مستقلة تماما عن الطاقة الضوئية. بتعتمد بشكل اساسى على نوع من البكتيريا اللى قادرة على القيام بالتمثيل الكيميائى فى وجود كبريتيد الهيدروجين
الجزأ الاحمر الرقيق اللى باين فى الصورة هو الخياشيم اللى عن طريقها بتستخلص الاكسجين من المياه ليها و للبكتيريا, و بالتالى العلاقة ما بينهم فيها تبادل المنفعة.و تقدر تسحب خياشيمها بداخل الانبوب للحماية من اى معتدى

انا كل الحماس ده و لسة اصلا فى تانى اسطوانة من المجموعة اللى هى 4 اسطوانات
:)
كفاية كدة بقى

الهمس ليلا

الجأ اليه كثيرا
اخلد للنوم و انتظر حتى تعتاد عيني ظلام غرفتى, ثم احدثه
اتذكر كيف كنت اهمس له و انا صغيرة, ادعو له, ثم اكرر دعائى 4 مرات, مرة نيابة عن كل فرد فى اسرتى

كثيرا ما كنت اقدم على افعال كارثية, و قبل ان تحل الكارثة اجد الامور فجأة تبدلت, و اصبح كل شئ على مايرام من جديد
فيغمرنى شعور بالراحة, و افكر

لابد اننى فى يوم ما فعلت شئ جعلنى استحق حبه

ثورات الرحيل

احيانا
تثور اجزاء منى على حياتى, و تسيطر على الرغبة فى الرحيل

ان ارحل
الملم بضعة اغراض, و اترك حياتى كما هى خلفى لأبحث لى عن مكان جديد يأوينى
مكان لا يعرفنى, لا يحمل لى اى ذكريات , لا يملك لى صورة مسبقة لابد ان التزم بها, لا ينتظر منى شئ
مكان استطيع ان اكون فيه "نفسى" دون قيود
و ابدأ من جديد

ثم
يأتى هو و يلمسنى, فيحيي بداخلى اقوى الرغبات تمردا, لتثور على الثورات الاخرى فتخمدها
و يحدثنى جزأ بداخلى مبتسما : بلمسة, يخلق-هو- لك هذا المكان الذى تتوقين اليه, فلا ترحلى. اغمضى عينيك و تذكريه , لتكونى نفسك

الاقزام هتفرتك دماغى

حاسة ان جوة دماغى اقزام كتير عمالين يدبدبوا برجليهم
كل واحد يعمل الايقاع اللى على مزاجه , و الصداع يضرب فى نفوخى بسببه
جرررر!... امتى يحنوا عليا و يحلوا عن نفوخى

هو

حاجات صغيرة اوى بتبسطنى
تلمسنى من جوة بالراحة, و احس انى بقيت فى حتة تانية, عالم تانى كله فراشات و نور و موسيقى فى دماغى
و هو

هو
ساعات بيعمل حاجات ضغننة جدا, و مايبقاش عارف انى بسببها هافضل طول اليوم مبتسمة
ازاى ممكن وجود حد فى حياتك يخليك تستمتع اكتر بذكريات هو ماكانش جزأ منها. بس انك تسترجعها و تحاول تتخيل لو كان هو جزأ منها كانت هتبقى احساسها ايه, او تتخيل هو وقتها كان بيعمل ايه, او بس انك تستمتع بأنك تحكيهاله , لأن بالحكى عنها, خلاص بقى هو جزأ منها, و كل اما تيجى تفتكرها على طول هتفتكر حضنه و انت بتحكيله , و اهم من كدة...ضحكته

باعشق التفاصيل اللى هو جابها معاه لما دخل حياتى, و التفاصيل اللى كانت موجودة بس هو خلانى اخد بالى منها
لما باروح مكان جديد, باحاول اتخيل هو هيشوفه ازاى, ايه الحاجات اللى هو بس هياخد باله منها و يوريهالى. قعدت اسبوعين فى سيناء الصيف اللى فات ماشية باوصفله فى دماغى اللى انا شايفاه, انطباعى عن المكان, ارتباطى بالناس هناك. طول الوقت كنت ماشية باكلمه فى دماغى
احساس حلو ان يبقى فيه حد شايفنى زى ما انا بجد, البنت, الاحلام, الذكريات اللى بتوجع و الذكريات اللى بتفرح, معيلتى, الحاجات اللى بتخوفنى, و الحاجات اللى نفسى فيها, لحظات جنانى, كل تنتوفة صغيرة فيا, و بكل كلاكيعى يحسسنى انا حلوة

طول الوقت باحاول اوصف بالكلام انا باحس ايه حواليه, باحاول اكتب ازاى هدوءه بيلمسنى, ابتسامته, تريقته عليا, لمسته, حسوكته فى
النظام, حتى سكوته و هو جنبى بيحركنى من جوة

اكتر حاجة باعملها حواليه انى باضحك

ساعات باتجنن من انى مش عارفة اوصف بالكتابة اللى انا حساه, مرات الكلام يطلع قالش جدا ولا روايات عبير :), و مرات يطلع كأنه وصف لصور كارتونية زى اللى دايما بتبقى فى خيالى
بس اللى متأكدة منه , ان كل مرة بيحضننى فيها بيضيف لحياتى تفصيلة من التفاصيل الصغيرة اللى باحب الدنيا عشانها

سلام من وراء القضبان

منعم يدون من داخل سجن طرة

تدوينة فى حب مصر

و ده بيانالمدونين للتضامن معاه

انا هنا, هو هناك

مع كل خطوة هو بياخدها على الرمل, انا باخد خطوة على اسفلت سخن و مترب
و مع كل حجر هو بيحاول يتفاداه فى الجبل, انا باحاول اتفادى عربيات و ناس فى الشارع
و مع كل صوت طير هو بيسمعه, انا باسمع كلاكسات و زعيق

بس بكرة هاروح اعوم. هافرد جسمى و اسيب الشمس تلمس كل حتة فيا
بكرة
نفس الشمس اللى بتدفيه هناك, هتدفينى هنا

river of tears

This song always managed to touch some hidden part in me




It's three miles to the river
That would carry me away,
And two miles to the dusty street
That I saw you on today.
It's four miles to my lonely room
Where I will hide my face,
And about half a mile to the downtown bar
That I ran from in disgrace.

Lord, how long have I got to keep on running,
Seven hours, seven days or seven years?
All I know is, since you've been gone
I feel like I'm drowning in a river,
Drowning in a river of tears.
Drowning in a river.
Feel like I'm drowning,
Drowning in a river.

In three more days, I'll leave this town
And disappear without a trace.
A year from now, maybe settle down
Where no one knows my face.
I wish that I could hold you
One more time to ease the pain,
But my time's run out and I got to go,
Got to run away again.
Still I catch myself thinking,
One day I'll find my way back here.
You'll save me from drowning,
Drowning in a river,
Drowning in a river of tears.
Drowning in a river.
Feels like I'm drowning,
Drowning in the river.

Lord, how long must this go on?
Drowning in a river,
Drowning in a river of tears.

Eric Clapton

شهوات منتصف الليل

الدنيا ضلمة
نور ضعيف جاى من ورا باب الحمام هو بس اللى منورله الطريق
على طراطيف صوابعه يمشى و يروح يفتح الباب , يلاقيها قدامه
حمرا, و مغرية
يتردد للحظة, هى لحظة صغيرة يسأل نفسه فيها " طفاسة؟؟" , بعدين يهز كتافه, مش مهم , طفاسة طفاسة
يمد ايديه الاتنين, يشيلها, يحضنها, و يرجع بيها الاوضة
يقفل الباب وراه, يولع النور, يمدد على الارض و يبدأ فى التهامها
بعد ما يمتص كل سوائلها لحد اخر نقطة, و ينتهى منها تماما, يقوم يغسل ايده و بقه, و يدخل يتكلفت فى السرير و ينام

الصبح تانى يوم, اسمع بابا بيسألنى بصوت عالى : هو وحش البطيخ صحى بالليل و قضى على البطيخة اللى انا لسة جايبها؟

اضحك و ارد : طبعا يا بابا

يا مطرة رخى

وقفت تحت المطرة
و
لقيتنى باضحك

فى الطريق الى سمالوط

عزيزى
اكتب لك و انا فى الطريق الى سمالوط
تلك البلدة التى كنت اظنها تعبير وهمى للاشارة لاخر العالم, و التى ظلت تراود احلامى منذ ان رأيتها من 3 سنوات و اكتشفت ان سحرها ليس بخيال .و ها انا الان عازمة على الاستقرار بها

ابنك بيسلم عليك, و بيقولك ماتقطعش الجوابات

عزيزى, لم يسعنى الوقت لاكوى قميصك الوردى قبل ان ارحل, اكويه لنفسك

فى الطريق, استيقظ الضفدوع, و شعرت بدموعه المعترضة على غيابك, فربت عليه حتى فاض بالدمع و استراح, فغلبه النوم

فى سمالوط, يأتى لنا صديقنا البطريق محمل باللفحات الباردة من القطب, فننتعش جميعنا.
اذا سئمت الحرارة عندك, فلا تتردد و انضم لنا فى سمالوط. سنسعد بك كثيرا, نحن و البطريق, و بالطبع الضفدوع

عزيزى , صباحك فل

عذرا, الجو حر

عزيزى
مرحبا بك على كوكب الارض حيث الاحتباس الحرارى
و على الاخص مرحبا بك فى ام الدنيا, مصر المحروسة, حيث المناخ معتدل بديع صيفا, دافئ مريح شتاءا

فلنتوقف عن الحب فترة قصيرة, فقط حتى

تتحسن درجة الحرارة
يتلاشى التراب
و تنقشع السحابة السوداء

عزيزى يؤسفنى ان ابلغك اننا لسنا فى زمن المعجزات

عزيزى
حتما ,سوف افتقدك

خايفة

نفسى افضل قاعدة فى مكانى, حاضنة رجليا لصدرى, و متكلفتة جوة نفسى
و اتعامل كأن مافيش حاجة بتحصل
بس ماينفعش
فيه حاجات بتحصل
سنين فاتت, عمر بيتسرق , و ناس بيتوجعوا و انا مش عارفة اعمل حاجة

انا خايفة, و كل اما الخوف بيكلبش فيا اكتر كل اما بابقى عيلة اكتر و اكتر
بابقى عايزة اقفل عليا باب اوضتى و اتعامل على انه مافيش دنيا تانية براها
مافيش ناس احبهم و اخاف عليهم
فيه بس انا, و موسيقتى, و كتبى, و الصور الكتير المتعلقة على حيطان اوضتى
او بابقى عايزة حد يحضننى عشان اعيط, و يقعد يوشوش فى ودانى ان كل حاجة كويسة, مافيش حاجة وحشة ممكن تحصل


الصداع هيفرتك دماغى, هاروح اخد مسكن

انا بومة و بتهلوس

بقالى كام يوم حالى متشقلب
بقيت عاملة زى البومة
افضل صاحية طول الليل, مش مهم بقى ورايا حاجة اعملها و لا لأ
عينيا بتفضل مفنجلة لحد اما الاقى نور الفجرية ابتدى يتسرب من بين ستاير شباكى, و اسمع صوت العصافير برة


وقتها احس بالتعب بيهدنى. الملم حاجتى , اطفى النور و ادخل السرير احاول انام
و يبتدى الفاصل التانى من شقلبة الحال: الاحلام الغريبة
انا مش باحلم بكوابيس , انا بس باحلم باحلام مليانة ناس و احداث و تفاصيل غريبة
احلام مرهقة جدا, باصحى منها حاسة ان راسى هتفرقع, كأنى كنت فى امتحان كيمياء استمر 4 ساعات

من يومين حلمت بعم دهب و بطوط. حلم طويل و فيه اننا بنتمشى فى سوق و بندور على مطعم نتغدى فيه, و عم دهب عامل نفسه واحد فقير, و قال ايه انا و بطوط ماشيين عمالين نبرطم لبعض
الغريبة ان و انا فى الحلم كنت حاسة انه شئ طبيعى جدا انه يبقى فيه بطوط و دهب, و ابقى باتمشى معاهم

و ياخرابى على الاحلام المريضة اللى بسبب كليتى

حلمت باتى فى المعمل, جهزت النسيج اللى هاشتغل عليه, و اخدت منه حتة و ابتديت اطبق عليه كل الخطوات اللازمة عشان افحصه تحت الميكروسكوب: تثبيت و تجفيف و معالجة و صباغة. خطوات مااعرفش ازاى افتكرتها فى الحلم و انا اصلا مش فاكراها دلوقتى. و رحت اورى الشريحة الازاز و عليها العينة للدكتورة, قامت بكل برود مفعصاها بايدها, و باظ الشغل

طيب ده حلم طبيعى من قلق الامتحانات و شغل المعمل
لكن فيه نوع تانى من الاحلام معايا بقاله سنين, ليه علاقى بدراستى للاحياء, كمان ليه علاقة بانى انا اصلا عقلى اتلحس بخيالاتى
باحلم بشكل رئتى من جوة, و ابقى شايفة رئتى و هما بيتنفخوا و يتملوا هوا مع كل شهيق, و بعدين حجمهم بيصغر بالراحة لما الهوا بيطلع مع الزفير
و لا لما حلمت بمخى...اررررر

من كام يوم حلمت بحلم متعب, و كنت جواه حاسة انى باحلم و عايزة اصحى بس مش عارفة و بعدين صحيت جوة الحلم و ابتديت احكى لحد على ازاى انا حلمت بحلم تعبنى, و ابتديت جوة الحلم احكى عن تفاصيل الحلم اللى حلمته فيه :) ... لما صحيت بقى ماكنتش فاهمة اى حاجة, و اخدت حبة وقت كدة لحد اما جمعت ايه اللى كان حلم و ايه اللى كان بجد

خلاص هانت, كلها حب و الدنيا تبتدى تنور بالراحة, و ميعاد نومى ييجى, هم كام ساعة بس اللى هانامهم , عشان اصحى اروح امتحان الكيمياء اللى ورايا بكرة

اسيبكوا لاحلامكو, و اروح اسلم نفسى لهلاوس احلامى

تفاصيل

كأن التفاصيل الهبلة بتاعة حياتى اليومية بتتوجد بس عشان الجأ لحضنه و احكيله عنها

هكذا كنت

اثبت عينى على الباب
تمر ساعة, ساعتين دون ان تغفل عينى
و كأنى استسمح هذا الباب ان يفتح معلنا حضوره

كان يعلم دائما, اننى عندما اجلس بجانبه اكون حاضرة بجسدى فقط, و يأخذنى خيالى لعوالم اخرى بعيدة عنه بمئات السنين و المجرات

فرحل
ادار ظهره لى, و اتخذ الخطوات اللازمة لتبعده عنى, حتى سقط من رؤيتى

و ها انا الان, اشغل نفس البقعة منذ ايام
اثبت عينى على الباب و انتظر
ساعة
ساعتين
دون ان تغفل عينى, حتى يفتح هذا الباب معلنا حضوره, ليتقدم نحوى و ظهره للعالم
ياخذ الخطوات اللازمة لاحضاره بجانبى , و يأخذنى فى حضنه
فاشرد بخيالى لعوالم اخرى, تبعدنى عنه مئات السنين و المجرات

انشكاح

التحولات

راودها الحلم مرة اخرى, فانتفضت من مرقدها و تبعت قدميها العاريتين حتى سفح الجبل
اطلقت العنان لشعرها و مررت اصابعها به لتحرر خصله.
و كأن الحياة بعثت فى خصل شعرها, فارتفعت فى السماء, و نمت مع نزول المطر, و ثارت الرياح لتحملها معها
حين وصلت له, سكنت الرياح, و جف المطر, فالتفت الخصل حوله و حملته الى حيث هى تنتظر
امسكت بكل شعرها , قصته, و وضعته تحت قدميه. ثم نظرت اليه, فارتجفت
مال عليها و احتضن وجهها بين كفيه, فبعث شعرها من جديد, و اخد ينمو و يلتف حولهما. و ذابت عنها ثيابها, فصارت عارية بين يديه, كأنها خلقت فى تلك اللحظة, او لتلك اللحظة
احنى رأسه و طبع قبلة بين ثدييها, فاضت معها سوائلها, و جاء معها اليقين, فادركت ان الليلة هى الليلة
ليلة التحولات

و اللى مش عاجبه

الدنيا دى غريبة اوى
كل شوية اما ابقى متنرفزة من حد

azبابقى عايزة اخلى

تكتب بالنيابة عنى, و تطلع اللى جوايا

بانبهر من كتابتها اللى فيها تهزيق لحد
زى دى
او لما تقرر تلغى حد من حياتها, زى دى


غريبة اوى اما حد يحط مجهود فى انه يكلمك عشان يسخف عليك, عشان يحسسك انك صغير و عبيط. بس الاغرب لما تلاقى انك بعد المكالمة ما انهرتش, و لا عيط, و لا قعدت تلعن فى كل حد, بالعكس لقيت نفسك بتضحك, كأن فيه حتة جواك بتقول " يااه, هو لسة كدة, بيحط مجهود فى تفاهات زى دى, لسة حاشر نفسه فى نفس الركن!؟؟"...وقتها تحس انك المرة دى نجحت فى الامتحان, ما فقدتش اعصابك و السخافة عدت عليك زى الهوا

ماهو اصل البشر طاقات, و انا بصراحة زهقت من ان طاقتى دى تبقى مستهلكة فى انى ادادى فى الناس و اتأسف لهم على حاجات ما تستاهلش, او فى ان انا احاول اكسب رضا و صداقة ناس هم مقررين من الاول انهم مش هيحبونى
يا بشر كفاية! احسنلى اوفر طاقتى دى لحاجات الطف, زى انى اسرح فيه, او اكتب تدوينات فى حبه, او انى اركز فى مذاكرتى و احافظ على تقديرى- حاجة برضه ما بيستوعبوش اهميتها- , او حتى انى اشغل موسيقى و ارقص
اكيد اى حاجة الطف من العكننة
بس تعمل ايه فى الدنيا, حكمتها كدة, كل حاجة حلوة تيجى مجرجرة معاها كلاكيع صغيرة تضايق. لو الواحد فضل مركز مع الحاجات الصغيرة, هيطهق و فى الاخر هيفقد اى متعة كانت بتجيله من الحاجة الحلوة الاساسية. اما لو الواح قرر يتجاهل الكلاكيع الصغيرة كأنها مش موجودة, و يركز على متعة الحاجة الاساسية, فالحياة هتبقى حلوة و مافيهاش عكننة على الفاضى
azيااه يا
محتاجة لكلامك
:)

انى راحلة

كلما فكرت فى الرحيل

تأتينى موسيقاه لتذيب كل ما املك من قوة

فلا اقاوم

و لا ارحل

مبسوطة

قاعدة على المكتب باحاول اذاكر
هو انا باذاكر فعلا, بس حاسة كأنى باعمل كل حاجة بالتصوير البطئ. اقعد بالراحة على المكتب, استف الورق ورقة ورقة, اسرحلى كام دقيقة كدة فيك, و بعدين اشغل لستة اغانى , و امسك الاقلام الملونة بتاعتى و ابتدى بالراحة اكتب جدول مذاكرتى للنهاردة, الجدول اللى باغيره كذا مرة و فى الاخر امسكه ارميه فى سلة الزبالة , و اسيب المذاكرة تيجى زى ما تيجى

ورا الازاز بتاع الشباك الكبير اللى فى اوضتى, شايفة الشجر بيتحرك جامد. قمت فتحت الشباك و حسيت بهوا ساقع بيخبط وشى, و صوت و هو بيعدى فى وسط الشجر قوى فى ودانى. مديت ايدى لبرة حسيت بالمطرة بتتزحلق من على صوابعى, و لقيتنى باعمل الحركة بتاعتى من و انا عيلة, باقفل صوابعى على المطرة كأنى هاحبسها جوايا
ميلت جسمى برة على قد مااقدر , و غمضت عينى, و سبت الهوا البارد يصحى كل حتة فى جسمى, عارفة ان اكيد كمان كام ساعة لما المياه تنشف على جسمى هالاقى كتل طين مكانها, بس مش مهم دلوقتى

سرحت فيك و قعدت احاول اتخيل انت بتفكر فى ايه دلوقتى؟ , بتعمل ايه؟, فاتح الشباك و لا قافله؟, جيت على بالك؟
فجأة صوت البرق فوقنى, لقيت نفسى باضحك و مبسوطة
باحب الدنيا و هى عاملة كدة, باحس ان انا عايشة اوى, مليانة طاقة و مش عايزة اقعد فى مكانى
زى ليلتها
فاكر؟؟
الهوا كان جامد بس ماكنتش حساه برد اوى, و صوت الموج كان قوى و السما كانت بتجمع سحاب و غيوم, و القمر كامل كل شوية يبان من وسط السحاب, و بعدين يستخبى تانى
كنت كل شوية اقولك : انا مبسوطة, الجو حلو اوى
ماكنتش عارفة انام الليلة دى, كنت حاسة ان الدنيا كلها صاحية و بتتحرك و انا المفروض ابقى معاها, ما ينفعش انام
كنت كل اللى عايزاه افضل برة, اتمشى على الشط, و اسمع موسيقى, و كل الناس تختفى
ابقى انا, البحر, السحاب, القمر, الهوا, الموسيقى, و بس

صحيت الصبح, السما كانت صافية, مافيش هوا خالص و الشمس حامية جدا
كل حاجة ساكتة, واقفة
كأن امبارح ما حصلش
و يومها كان لازم نلم حاجتنا و نرجع القاهرة.
بس اليوم ده هيفضل معايا عشان ده كان زى الايام اللى باشكلها فى خيالى, بس ماكنتش متخيلة انى هاعيشها بجد
اليوم ده انا كنت مبسوطة...لوحدى

النهاردة و انا راجعة من الجامعة كنت مبسوطة و انا باتمشى و باسمع موسيقى, شايفة الناس اللى حوالية بس مش سامعاهم
و انا ماشية فى الجامعة لقيت بنت و ولد معاهم ولد صغنون, سابقهم و منطلق. عملتله حركات هبلة بوشى كالعادة, و ضحك. ابتسمت للبنت و الولد, ابتسمولى, و كملت مشى
حاجات زى دى ممكن تخلينى مبسوطة بقية اليوم, و انجز الشغل اللى ورايا بحماس
ساعات بافكر انى لو عندى موسيقى كتير اسمعها, بتجدد كل شوية, و الاقى ناس فى الشارع ماعرفهمش بيبتسمولى على حاجة بسيطة عملتها, ممكن يبقى ده كفاية ليا و ابقى مبسوطة, حتى لو ماعنديش حد باحبه مستنينى فى حتة

لسة انت الصوت اللى فى دماغى, لسة بامشى فى الشارع و اقعد اوصفلك احداث اليوم, و الحاجات اللى بسطتنى او زعلتنى يوميها
خايفة اتجنن تماما و ابتدى اتكلم بصوت عالى و انا لوحدى. و لا اكون باعمل ده فعلا؟

تفتكر لو الدنيا خلت كل واحد فينا ياخد طريق غير التانى, او لو احنا اللى اختارنا ده, هتفضل انت الصوت اللى جوايا؟ هافضل احكيلك عن يومى و اتخيل انت هتشوفه ازاى؟

قمت دلوقتى فتحت الشباك على الاخر, و لقيت الجو لسة هوا و برد
انت كمان بتحب الجو ده زيى
كان المفروض نبقى مع بعض دلوقتى

مازال

عندما تشعر فجأة ان كل ثوابت حياتك قد انهارت و افقدتك الثقة فى نفسك
انظر حولك ستجد ان الاشياء لم تتغير كثيرا

مازالت هناك اماكن جميلة لم تزورها بعد
مازالت قوانين الخوارزمى قائمة على قدمها
مازال الكون ملئ بكائنات تستحق دراستها
مازال هناك اطفال يستحقون بعضا من وقتك لاسعادهم
مازالت اعمال بيكاسو قادرة على الاستحواذ على دهشتك و اعجابك
مازال هناك ذلك الشخص الغامض, و تلك القبلة التى تدخر ذكراها لتؤنس وحدتك فيما بعد
مازال هناك صوت فيروز يحكى عن ما تشعر به سرا
مازالت هناك اغانى تستدرج جسدك للرقص رغما عنك
مازالت هناك لمسة تأخذك لعالم لم يتاح لك من قبل
مازال هناك اشخاص سيسعدوا بمعرفتك
و
مازال هناك اشخاص جديرون فقط بان تنساهم

هلكتنى

تنساب الى كلمات الاغنية
تسلبنى من مذاكرتى, و تسلب تركيزى منى

اتنهد حسرة على كل تلك الساعات التى بذلتها لاصل لهذه الحالة من التركيز, لتفقدنى اياها بضع كلمات , فى لحظة
و رغما عنى, تلمس تلك الكلمات جزأ مطوى بداخلى, اخبئ به لحظاتى معك

حلمت بالفجر
لغز ادركت فيه الجواب
تحصل لك الامور
يوم لك, و يوم على الدرب
اصبحت و ادركت
الشمس لا تشرق بلا عذاب
فما العذاب لو اتيتنى دون ذهاب!؟

...اتحدث عنك, و لكن

دائما ارغب فى الحديث عنك
لاستحضار السعادة التى اشعر بها حولك
لاسترجاع دفئ وجودك بجانبى

و لكن اقاوم الكلام
لاحتفظ بسحر هذا العالم الصغير الخاص الذى وجد بوجودك فى حياتى

فيظل بداخلى هذا الصراع بين الصراخ عاليا باسمك لتملأ تفاصيل كل ما يحيطنى, و بين تخيلك سرا لتظل لى انا وحدى

فات الاوان

لو كنت ساحرة ذات شعر اسود طويل فاحم, يلتوى كموجات البحر. و عينتين شديدتى السواد, كظلمات الفضاء
لكنت القيت عليك لعنتى , لتصبح اسير حبى مائة عام

مائة عام تهيم بهم على وجه الارض باحثا عنى
تشيب, ينحنى جسدك, تتثاقل خطواتك, و تشعر بالحياة تتسرب بعيدا عنك

و لكن ابدا لا تتوقف عن البحث عنى

حتى تجدنى فى النهاية

لتنزل على ركبتيك, تغرس يديك فى التراب لترتكز عليهما , تحنى رأسك, و تقترب مرتجفا حتى يتضح لك ما كتب على قبرى , فتقرأ

فات الاوان

بيان التنحى

نظرا لحالة الاستهبال التى لازمتنا منذ الاسبوع الماضى
قررنا نحن -كل ال انا المتبعترين- ان نوحد جهودنا, و نتخلى عن حالات الهبل, شد الشعر, و السرحان . و نبذل قصارى جهدنا فى المذاكرة, لنتجنب لعنات السماء, و و لعنات دكاترة المناعة و كيمياء الانسجة, على الاخص

على ان ذلك فى الاغلب سيدفع بالكائن الغامض- ساكن الهضبة -للجنون, لاننى عندما امتنع عن الكتابة , اتجه-عادة- الى المن عليه ب 6, 7 مكالمات فى اليوم
و لكن هذا اقل ما يمكن ان يتوقعه اى مناضل

و لتعلموا ان اتخاذ مثل هذا القرار و تطبيقه ليس بالامر الهين, خاصة و اننى الان فى حى العمرانية الرقمى الشهير, فى ضيافة التنين البمبى و سيدة العمرانية الاولى
و لكنه قرار لابد منه

بافكر فيك...نص ساعة بس

ورايا حاجات كتيرة لازم اخلصها للجامعة, و مذاكرة لامتحاناتى اللى قدامها اسبوع و تبتدى. و انت عارفنى بابقى عاملة مجنونة, و اقعد ابرطم على الناس و الدنيا اللى مش مديينى فرصة اركز و انجز الحاجات اللى ورايا, و اول اما ابعد عن البشر, و يبقى ماوراييش حاجة الا انى اركز على اللى ورايا, ابتدى اعمل اى حاجة تانية الا الشغل : اعمل حواجبى, اشغل موسيقى و ارقص , اكتبلك ايميلات طويلة و اطلع عينك بمكالماتى الكتيرة, اقرا كتاب, اجرب هدوم, او اى حاجة. لما ابقى خلاص صابحة هامتحن او لازم اسلم الشغل اللى كان مطلوب منى, تنزل عليا الجنونة و الحاجات اللى كانت المفروض تتعمل فى اسبوع او اتنين, انجزها كلها فى يوم واحد, بس بحرق اعصاب

النهاردة وعدت نفسى, اقرا فصلين بس من الرواية اللى جنب سريرى الايام دى, و ما اسمحش لنفسى افكر فيك اكتر من نص ساعة النهاردة
:)

قريت 7 فصول من القصة, و قضيت 3 ساعات بافكر فيك
3 ساعات بحالهم فضلت متنحة و سرحانة فيك. مفترية انا!! بس انت عارفنى, لما اعمل حاجة لازم اعملها بذمة و حماس

بتيجى على بالى فى اغرب الاوقات. ابقى فى وسط محاضرة , و المحاضر ممل و عمال يخرج عن الموضوع و فجأة افتكر حاجة مضحكة انت قلتهالى, فاضحك, و على طول اراجع نفسى, و استرجع تعبيرات الملل مع سنة الاهتمام اللى بيبانوا على وشى فى المحاضرات

4 حاجات بيحددوا ازاى هاستقبل كل يوم جديد: النور, الموسيقى , انت, و احلامى اللى انا لسة مكلبشة فيها

اكتر وقت باحبه اللى قبل ما انام على طول
وقتها ,بالعب لعبة بينى و بين نفسى. اوطى النور و اخليه يادوبك ضى خفيف, و اشغل موسيقى, امدد على سريرى و اسيب نفسى لخيالى و ليك
احاول افتكر شكلك اخر مرة شفتك, ملامح وشك, دخلتك عليا, و دايما احاول افتكر اكتر حاجة قلتهالى و اثرت فيا يوميها. و تبدأ المقاوحة بينى و بين نفسى
,هو قالى ايه؟
قاللى " كذا"
ايوة بس ما اقالهاش بالطريقة دى
بس قال حاجة بالمعنى ده
ايوة بس مش كدة, انتى كأنك بتنقلى معناه بس بطريقتك,
مش حقيقى
لا حقيقى هو مبيستخدمش الكلام كدة... و افضل كدة لحد اما ازهق من نفسى و اقرر اركز فى انا حسيت ايه وقتها , مش فى تفاصيل الكلام

اهو, ادينى باعمل نفس الحاجة تانى, بدل اما اذاكر قاعدة باكتب عنك

بكرة, مش هاقرا الا فصلين من القصة
و هافكر فيك نص ساعة
بس

تحديث: خلصت الرواية اللى هى 40 فصل, و ما اعرفش فكرت فيك قد ايه, بس اكيد مش نص ساعة بس

ان تسلب عذريتك

قعدت افكر فى مفهوم العذرية
هو بس حتة الغشاء ده اللى لو اتقطع يبقى خلاص؟ طيب ما فى بنات كتيرة بطبيعة غشاء البكارة بيبقى مثقب بشكل يسمح باختراقه من غيرنزيف, و فيه بنات بيفقدوه من غير ما ياخدوا بالهم فى خلال طفولتهم
و قررت
فيه بوسة تفقدك عذريتك فى لحظات, بوسة تنعش كل حتة فى جسمك, و تحرك سوائل جسمك فى الداخل و الى الخارج
و فيه بوسة تسيبك زى ما انتى, ما اتلمستيش

هى لحظة اللى تبتدى فيها تتحولى من عيلة, لبنت او ست
ممكن لحظة تنقلك بالراحة, و تنطبع جوة ذاكرتك كل تفصيلة صغيرة و جنبها ابتسامة: ريحتك, ريحته, النور, لمسته, صوت نفسه
و ممكن لحظة , تنقلك برضه, بس تخبطك بقسوتها, و تفضل جوة ذاكرتك كل تفاصيلها و فوقيها حتة سودة بتحاولى تدارى بيها الوجع

البنات فى بلدنا بيكبروا بسرعة اوى, بيركنوا طفولتهم و براءتهم على جنب من بدرى عشان يتعلموا ازاى يتفادوا الناس اللى بتحاول تتلزق فى جسمهم, الايادى اللى بتحاول توصل لاى جزأ منهم, الرجالة المقرفة اللة بتكلمهم و و هى مش شايفة الا صدرهم, و يتعلموا ازاى الكلام اللى بيتقالهم فى الشارع يعدى عليهم من غيرما يسيب اثر



انا فقدت عذريتى عند اول راجل غريب مسكنى و انا صغيرة و قعد يحسس على جسمى
لمس صدرى و هو لسة يا دوبك بيكبر و بينقلنى بالراحة من طفلة لبنت
لما مشى ايده عليا و حسيت بانقباضة جوايا و خوف
خوف عمرى ما فهمته. ازاى بنات كتير فينا بيتعرضوا لحاجات كدة و يتسمروا فى مكانهم, ازاى بيخافوا يجروا من الحاجة اللى اصلا مخوفاهم؟
انا فقدت عذريتى لما هو -راجل قد ابويا- فى لحظة خلق جوايا جنب العيلة الصغيرة , بنت تانية حاسة بجسمها و كارهاه, شايفة منحنياته و عايزة استيكة تمسحها و ترجع بس عصاية بايدتين و رجلتين, راس مدورة شايلة شعر منعكش , و بق بيضحك

مزيكة حياتى

قد ايه الموسيقى بتفرق فى مزاجى

كل يوم و انا فى طريقى للجامعة, او رايحة اى حتة تانية, لازم ابقى باسمع اغانى

اتجنن لو ماكنتش فى اغانى شغالة فى ودانى, اسرح معاها, و اتاهل الناس اللى حواليا

ممكن ساعات ابقى مركزة مع الناس اللى فى الشارع, و الموسيقى اللى باسمعها نحل محل دوشة المشهد. لكن ساعات تانية بابقى اصلا مش معاهم فى الشارع, بابقى سرحانة فى مشهد تانى, دنيا تانية فى خيالى

وقتها الاغنية اللى باسمعها ممكن تحطنى فى حالة حب, تنقلنى لمكان تانى ابقى بارقص فيه, تنقلنى لحبيبى , امشى صوابعى على وشه و اضحكله, او تنقلنى لبحر اتمشى على شطه

طوال عمرى نفسى فى موسيقى تصويرية لحياتى, موسيقى دايما تبقى معايا و تعكس حالتى المزاجية

و ابتديت اسرح

لو كل واحد فينا فعلا عنده موسيقى تصويرية خاصة, ملازماه فى كل لحظة فى يومه

يااه اصحى الصبح مرة و تبقى فيروز بتغنيلى " صباح و مسا" , بالليل سعاد ماسى تغنيلى " مسك الليل"

تركب المترو , تبقى الدنيا لخبطة, اغانى و موسيقى من كل ناحة, بس كل واحد حاسس بموسيقته اكتر, كأنها فقاعة هو جواها, و بقية الموسيقى تبهت فى الخلفية

و مرة امشى فى الشارع, و الناس تعدى عليا بمزيكتهم.

فجأة واحد يعدى و موسيقته هى موسيقتى تمام, نتسمر فى مكاننا, و نتنح لبعض

فى لحظتها نعرف ...ده الحب من اول نظرة

من غير كلام نمسك ايد بعض, و نمشى مع بعض. الدنيا تعدى علينا, و سنين تمر و احنا ايدنا فى ايد بعض. نحب فى بعض, نخرج, نتفسح, نتخانق, نتصالح, ننام فى حضن بعض, نتجوز, و ابقى حامل

و يوم الولادة, موسيقتى تتصاعد مع كل دفعة باحاول اخرج بيها بنتنا, هو يبقى جنبى محتاس و موسيقته توصلى ناعمة , حنينة بتحاول تطمنى, و بدفعة اخيرة تطلع البنوتة

نمسك نفسنا انا و هو, و موسيقتنا تقف, و امد ايدى اخد بنتنا و اقربها لصدرى, تبدأ موسيقتها تبان ضعيفة فى الاول , و سنة سنة تعلى

نضحك

و للحظةحلوة صغيرة, موسيقتنا تبقى واحدة, انا و هو و هى

أولى جلسات قضية منع مواقع و مدونات مصرية

نشره عمرو غربية

Mon, 2007/03/26 - 12:29

at manalaa
start: 2007/03/27 - 00:00

End: 2007/03/27 - 13:00

Website:

سيبونا - لا تمنعوا المواقع

Location:

مجلس الدولة، شارع مراد بالجيزة، بجوار فندق شيراتون القاهرة

Organizers:

المستشار عبد الفتاح مراد

تحددت أولى جلسات القضية التي رفعها المستشار عبد الفتاح مراد في القضاء الإداري لمنع عدد من المواقع و المدونات المصرية يوم الثلاثاء القادم 27 مارس 2007.

مجلس الدولة: الجيزة، شارع مراد، الدور الثاني، قاعة 11. التاسعة صباحا.

ما هي هذه المواقع؟

هي مواقع لمنظمات حقوقية مصرية، و مدونات مصرية، و وسائل إعلام مصرية و عربية، و مواقع سياسة:

مركز هشام مبارك للقانون مدونة حوليات صاحب الأشجار النديم للعلاج والتأهيل النفسي لضحايا العنف وكالة الأنباء الوطنية العراقية "ونا" الشبكة العربية لمعلومات حقوق الإنسان مدونة الله الوطن فاطمة مدونة محام مؤسسة حرية الفكر و التعبير الجمعية المصرية لمناهضة التعذيب مدونة بنت مصرية مدونة واحد من البشر مدونة سلامندر المبادرة المصرية للحقوق الشخصية

لماذا هذه المواقع بالذات؟

لأن منها ما شارك في كشف تفاصيل قضية نقل القاضي صاحب الدعوى لمحتوى الشبكة العربية لحقوق الإنسان و مدونة بنت مصرية بشكل مخالف للقانون، و لأن منها ما نقل الخبر.

لماذا القضية مهمة؟

تشير عريضة الدعوى--المليئة بالأخطاء--إلى أن المواقع المطلوب حجبها تسيء لسمعة مصر، أي أن الكتابة عن ما يجري هي الإساءة، و ليس ما يجري. الأهم هو أن المواقع متهمة بإهانة رئيس الجمهورية، و هي وريثة تهمة إهانة الذات الملكية القديمة، و لم تطبق طوال تاريخ الجمهورية المصرية إلا في ثلاث حالات، منها حالتين في هذا العام: أحمد فؤاد نجم (في السبعينيات)، و إبراهيم عيسى و صحيفة الدستور، و عبد الكريم نبيل سليمان.

الخطر بعد منع هذه المواقع هو على مواقع و مدونات أخرى، كما هو على أصحاب تلك المواقع و المدونات.

كيف يمكنك المساعدة؟

1. وقعوا على بيان حملة للدفاع عن حرية الرأي و التعبير

2. اكتبوا عن الموضوع في مدوناتكم، و أرسلوا إلى معارفكم

3. احضروا الجلسة معنا يوم الثلاثاء القادم، و اطلبوا معنا التدخل الهجومي. كلنا متضررون من القضية. كل المطلوب هو التواجد في قاعة المحكمة و معكم بطاقاتكم الشخصية.

4.ما تبطلوش كلام. ال ما يتكلمش يكتر همه

ليس الوقت المناسب

اجدنى افكر فى ذلك من حين لاخر
و اتساءل: كيف اتانى حبك فى لحظة كانت " ليس الوقت المناسب" لكل شئ , عاداك انت؟

فيجيبنى شئ بداخلى
انت جئت لترد الحياة لايامى
فاصبحت انت كالموسيقى و النور
و اصبحت انا عاجزة عن ردك

فكل الاوقات " وقت مناسب" للموسيقى, و النور
و انت

انا كبرت

انا كملت 21 سنة من 6 ايام
يعنى بقيت محسوبة عليكى يا بلد
يعنى امضتى بقالها قيمة

هاقعد على الكرسى قدام مكتبى,ارفع شعرى لفوق, و ازحلق النضارة لطرف مناخيرى, و اميل الكرسى لورا حبة , و بكل الاطة و عدم اهتمام, ابصلكوا من فوق لتحت و اقول: تعالوا تعالوا عشان امضيلكو الشيكات الكتير اللى معاكو
بس طبعا, بما انى اكبر كارثة برجلتين, المشهد ده هينتهى ب





طاخ!
ويتقلب الكرسى بيا








طبعا مش محتاجة اقول قد ايه انا شخص مفلس معظم ايام السنة. مش بس كدة, انا كمان شخص منحوس جدا. شهر مارس اللى هو شهر عيدميلادى المفروض يبقى فتحة خير عليا, المفروض يبقى ده الشهر اللى الفلوس فيه بتهل عليا من كل حتة. لكن الشهر ده بقى عندى فيه 7 عيد ميلادات و عيد الام طبعا
بس انا فى كل الاحوال مطمنة خالص, لان فى الاخر لو الدنيا قفلت اوى عليا عندى حساب فى البنك يسترنى
حسابى كان فيه 16 جنيه و 45 قرش, اتنفخ فى صورتهم الشهر الاخير و بقوا 16 جنيه و 98 قرش
:)
فيه موظف مسكين من البنك بيدب مشوار لبيتنا كل شهر عشان يسلمنى انا شخصيا كشف حساب, بس عشان الكام لحلوح دول. يعنى غالبا هو بيتكلف اكتر منهم عشان يوصللى
اكيد هو مش مبسوط اوى بيا
بس و لا يهمنى, و طبعا ده ما يقللش من اهمية استثماراتى المالية, و امضتى

كبرت؟
ايوة , 21 سنة بحالهم فى جعبتى دلوقتى
عقلت؟
اكيد لا, مفقود الامل فيا فى الموضوع ده
اتغيرت؟
فى يوم! ما اظنش, فى خلال السنين اللى فاتت؟! اكيد
هاتغير ؟
طبعا
دلوقتى حالا مبسوطة؟
جدا

حاسة ان الناس بتحبنى. كمية الناس اللى افتكرتنى اول ما الساعة جت 12, و اصحاب كتير ما اتكلمناش بقالنا شهور, بس افتكروا اليوم ده
قد ايه اليوم ده المفروض انه زيه زى اى يوم, بس فكرة انه ذكرى ميلادك, و ان الناس تفتكرك فيه, حاجة حلوة اوى

هو كان بيقوللى : انتى بتحبى تتحبى و تحبى
و كنت انا اشيط جواية و ابقى عايزة اقوله :لا, مش الفكرة اتحب فى المطلق, انا عايزة اتحب منك انت
بس هو عنده حق فى حاجة, انا فعلا باعتمد على حب الناس ليا, على رضاهم. باحب اعرف انى فارقة فى حياتهم, و ان ممكن اما يفتكرونى يبتسموا

انا بجد مبسوطة دلوقتى
جايز بكرة حاجة تحصل تزعلنى, جايز كمان 5 دقايق
بس فى اللحظة دى بالذات , انا حاسة الدنيا كلها نور و موسيقى
حاسة الدنيا كلها بتضحكلى

جدو

صورته فى دماغى من و انا صغيرة صورة اله

قوى , مستقل, مبدع, شديد الخصوصية, منظم الى اقصى حد , و صبور جدا

كنت دايما ابصله بانبهار, و اخاف جدا من زعله. عمره ما احتاج يعلى صوت. لو زعل, صوته المتزن و نبرته الحازمة كانت كافية تماما انها تخلق جوايا شعور شديد بالندم. مرة واحدة بس فى حياتى زعل منى عشان كنت عاملة دوشة جامدة, فاكرة شكله لحد دلوقتى

ماما بتحكيلى ان و انا صغيرة كنت باتجاهل تماما سحابة الحذر اللى حواليه, و اروح اقعد على حجره و اتدلع عليه. انا مش فاكرة ده, بس باحاول اتخيلنى باعمل كدة, و اتخيل استسلامه لمياصة حفيدته, و اضحك

كل يوم خميس نروح نزوره. بالراحة و بصوت واضح احكيله اخبارى, و انجازاتى فى الدراسة, و استنى ابتسامته الصغيرة و هزة راسه, عشان اعرف انه راضى و مبسوط. ارتاح , و ابتسم, و احس انى حفيدة كويسة...حفيدة ييجى منها

بمرور الوقت كبرت, و هو كبر بس انا ماكنتش واخدة بالى. حبة حبة ابتديت ابقى مهتمة اكتر بالحياة و تفاصيلها و مااكتفيش بانى بس اطفو على سطحها. و حبة حبة ابتديت اقدر اكتر يعنى ايه يبقى عندى جد كدة

كنت و انا صغيرة ابرطم دايما على ان يوم الخميس هو يوم زيارة جدو, لأن يوم الخميس بيبقى اليوم اللى الناس كلها بتخرج فيه. بس لما كبرت مابقيتش متضايقة. انا ممكن اخرج فى اى يوم, لكن بس الخميس هو يوم جدو

برغم ان جدو هادى جدا, و ما بيتدخلش فى تفاصيل حياتنا الا لو احنا طلبنا منه بشكل واضح, لكن بهدوءه المريح, و بسلاسة و بطء دخل جوة حياتى, و على كبر استوعبت مقدار اعتمادى عليه

و انا صغيرة كان بيفكرنى باحمد مظهر:) يااه, غالبا مش هيصدق لو عرف

طويل, رفيع و فارد نفسه, واخد باله من صحته. يمشى بالراحة , مش بكسل لكن بثبات, كل خطوة متزنة و ليها قوتها

يقعد على الكرسى بتاعه, بعد اما يظبط قعدته , يبصلى, و اعرف ان كل تركيزه معايا, فابدأ احكيله بحماس عن يومى

المرض صعب اوى

المرض كسر جواية الوهية جدى , بس عرفنى على جدى الانسان اكتر و اكتر

مش معنى كدة ان انا ممنونة للمرض. لو اقدر استغنى عن التقرب لجدى للدرجة دى فى مقابل ان صحته ترجعله, اكيد كنت مش هاتردد

انا بس باقول حقيقة, مرض جدى ادانى فرصة اشوف نواحى ليه ماكانش ممكن اشوفها فى الاحوال العادية

الاله ما بيتوجعش

الاله خطوته مش بتضعف يوم ورا يوم

الاله مش بيقعد يتكلم و انت بتغسله جروح رجله اللى ما التئمتش بمحلول ملح, بس عشان يحاول يتجاهل و مايبينش الوجع اللى عمال يزيد

الاله مش محتاج ناس حواليه تخلى بالها منه

بس الاله مش المفروض يسيب جدى يحصله كدة

كأنى كنت عايشة فى دنيا من خيالى, دنيا مش موجودة بجد, او جايز كانت موجودة فى وقت ما...بس مش دلوقتى

انا نمت صحيت, لقيت جدى اكبر 11 سنة من ما انا كنت فاكراه

نمت صحيت, لقيت امى باين عليها التعب اكتر و اكتر

نمت صحيت, لقيتنى خايفة اوى, بس لقيتنى ماسكة نفسى كويس

عايزة انام اصحى, يبقى يوم الخميس. اروح ازوره, ارن الجرس, و اسمع صوت حركته و هو بيقوم من كرسيه, و يمشى ناحية الباب , يفتحللى و هو مبتسم و يقوللى "ازيك يا اميرة!" . يحط ايديه على وشى, و احس بقوتهم, و يبوس خدى. اقفل الباب , و هو يوقف شريط عبد الوهاب اللى كان بيسمعه.

اراقب خطواته البطيئة , الثابتة , القوية, و استناه يقعد على كرسيه , يظبط قعدته, و يسند ضهره, و يبصلى بانتباه

استغل الوقت الصغير اللى هاقضيه معاه لوحدى, قبل اما ماما و بقية الناس ييجوا, اضحكله, و ابتدى احكيله بحماس عن يومى

...انا و انا و

بقالى فترة متجننة
كأنى مش بنت واحدة فى اليوم الواحد
فيه كذا " انا" و كل واحدة منهم بحالة شكل

فى وقت واحد, بيبقى فيه انا
مبسوطة

زعلانة

زهقانة

و ساعات لما الحالة تبقى كرب اوى
ممكن واحدة من ال انا يوصل بيها الجنان لشد الشعر























بس كل ال انا المتبعترين دول, بيبقوا انا واحدة
بس لما بتبقى

لحظة زرزرة

قمت متنرفزة من على السرير و رميت المخدة على الارض

وقفت فى وسط الاوضة بابص حوالية, ادور على حاجة افش فيها غلى

الموبايل رن : يوووه! هى ناقصاه دلوقتى! انا زهقت

رايحة ناحية الموبايل الغى صوته و اهبده فى اى حتة ,لقيت اسمك فى الشاشة بينور و يطفى

الابتسامة خطفتنى: لأ ما زهقتش

و بمياصتى المعتادة اللى بتجننك منى, رديت: الو

كتاب

على الترابيزة جنب السرير كتاب "تاكسى...حواديت المشاوير" ,هو تجميع لحوارات دارت بين الكاتب خالد الخميسى و سائقى التاكسى اللذين ركب معهم

اقاوم مد يدى للكتاب, امهل نفسى بعض الوقت لاتذكر مقاطع منه, فتنمو اكثر الرغبة بداخلى لاستكمال قراءته

بالرغم من ان عالم المدونات ادخلنى الى دنيا, اعادت متعة القراءة, و حيوية الكلام الى عالمى, لكن تظل متعتى بقراءة كتاب مختلفة و فريدة تمام

الحبر على الورق

ان امسك كتاب و اتصفحه, اقرأ اجزاء منه عشوائيا, فيزداد اشتياقى لليوم اذى اتفرغ فيه له, اتجاهل العالم الخارجى, و اجلس وحدى فى حجرتى, ممددة على السرير لابدأ قراءته و استكشاف عالمه

امسك الكتاب لاول مرة, و اجد صفحاته شديدة النقاء و التماسك...لم تقرأ بعد

بمرور الوقت, و من كثرة مرورى بها, يتبدل حالها, تصبح اقل بياضا و اكثر مرونة, تعكس لمستى لها, حركة اصابعى على الكلمات, شرودى بعيدا عنها, تلك اللحظات التى التى انتقل فيها الى دنيا اخرى شكلتها الكلمات المكتوبة امامى, فى خيالى

عندما اجلس مع اصدقائى و يعيد الحورا بيننا الى ذاكرتى جملة قرأتها فى كتاب, تأتى الى مخيلتى شكل الصفحة, ان كانت على اليمين ام اليسار, و موقع الجملة فيها, فاذهب و اجد الكتاب و فى لحظات اجد تلك الجملة , لاعيد قراءتها بشعور من السعادة اقرب الى الانتصار

و اذا فشلت فى تذكر موقع الجملة بالضبط او فى اى كتبا قرأتها, اصاب بالجنون, و اظل احاول ان اقتلع شكلها من ذاكرتى, و اعلم اننى كلما حاولت اكثر كلما تراجعت عنى و صارت مبهمة اكثر

اذهب للنوم, و يظل عقلى مشغولا بها الى ان اتذكر فجأة, فاستيقظ و احضر الكتاب, و اجدها , و اعود الى نومى بعد ات استرددت سعادتى و اكتمل انتصارى

اسعد عندما افاجأ بمتعتى بقراءة كتاب قديم اشتريته من سور الازبكية, فقط لان شيئا فى عنوانه او غلافه اثار فضولى

عندها, احاول ان اتخيل اولئك اللذين اقتنوه من قبلى. كم احد قرأه؟ و كم منهم استوقفتهم نفس الفقرات, شردوا بخيالهم لنفس العوالم, تنهدوا نفس التنهيدات, ضحكوا عند هذه الكلمة, رفع حاجبهم عند تلك, او شعروا بغباء دموعهم التى تتساقط؟

هل هناك احد غريب عنى, و لكن فى وقت ما اتاحت له كلمات هذا الكتاب ان يشاركنى بخياله نفس العالم السحرى, فقط للحظات؟

احب ان اصدق ان هناك اخرين يشاركونى نفس لحظات جنونى

تمتد يدى الى الكتاب, و ابدأ فى القراءة

تنتوفة من خيالى

كالعادة باسرق جزأ من الوقت, اهرب فيه من الدنيا اللى حوالية, و اسيب نفسى لدنيا تانية باصنعها فى خيالى

كل مرة حدوتة شكل باعيشها, فيها اقدر اعمل اى حاجة كان لايمكن افكر اعملها فى الحقيقة

عالمى الخاص , دنيا صغيرة ملكى انا لوحدى, تناتيف صغيرة نسجها خيالى و فيهم بنت كان المفروض تبقى انا, لو كان عندى الشجاعة الكافية

ابتديت انام و سرحت فى قصة جديدة, و قعدت التفاصيل تتجمع و ترسملى صورة, و الصورة قعدت توضح, و كل حاجة فيها تقوى و احس بيها: النور , ابتسامتك, حركة الناس حوالية, و نقط المطر و هى بتبل شعرى, كل تفصيل صغيرة حسيتها, فقمت, ولعت النور, و جبت الكشكول و القلم بتوعى, و رجعت للسرير, لفيت اللحاف حوالية

...و كتبت

عايزة اسافر باريس معاك

امشى معاك فى كل الشوارع اللى مشيتها لوحدى و كان نفسى اشاركها مع حد باحبه

هاخدك على المحل اللى امى اكتشفته. محل بيبيع حاجات قديمة كتيرة, كتب قديمة, اسطوانات, كاميرات, الات موسيقية, ساعات, تماثيل صغيرة...يااه كنت احب اوى اروحه و اقعد ادعبس فيه, و اقضى ساعات هناك

لو كنت اعرفك وقتها, كنت كلمتك على طول احكيلك عنه

هنروح على كنيسة نوتردام, نتفرج عليها, و ندخل نتفرج من جوة, و بعدين اوعدك ان احنا نروح كنيسة السكركير(القلب المقدس) عشان دي المفضلة عندى

نتمشى فى المنطقة اللى حواليت نوتردام, و نشترى قرطاس ابو فروة سخن و ناكله و احنا بنتمشى

امسك ايدك, و اقرب من جسمك عشان اتدفى , بعدين اتنرفز من ان ايدى مش لامسة ايدك عشان الجوانتى اللى انا لابساه, اقوم قالعة فردة منه, و حطة ايدى فى ايدك, و دفساهم الاتنين فى جيب الجاكت بتاعك عشان يتدفوا...و ابتسملك, و اتريق على ازاى انا بابقى متلجة, و انت مبسوط و حاسس ان الجو منعش

فى يوم هتمطر, و هننزل نتمشى فى المطرة و احنا حاضنين بعض, و افكرك بازاى كنت باقولك انى باحب شكل الدنيا بعد المطرة, ايوة باحس كل حاجة بتلمع, و انت تفكرنى ان الدنيا فى مصر بعد المطرة بتطين مش بتلمع. مايهمنيش, اصر على موقفى و اقولك: لو ما بصتش عند رجليك , هتشوف اللمعان مش الطينة

اخدك وقتها على المقهى القريب من متحف اورساى. مكان صغير فى شارع جانبى, بس بيعمل احلى جندوفلى مع تتبيلة سخنة, و عيش سخن

نقعد ناكل مع بعض, و انساك تماما , و فجأة ارفع عينية الاقيك بتتفرج عليا, فاتكسف من انهماكى بالاكل, و بعدين اضحكلك و اطنش, و اكمل اكل بحماس

نخلص اكل و ندخل نلف فى المتحف, و افضل اشدك بحماس من قدام اى حاجة انت مركز فيها عشان اوريك الحاجات اللى انا فاكراها و عايزة افرجهالك. و بعد اما الففك بسرعة على كل حاجة كنت عايزة اوريهالك, اضحكلك و اقولك" خلاص تقدر تتفرج على اللى انت عايزه" , فتقوللى "اخيرا!" . اطلعلك لسانى, و الف ايدى حواليك, و امشى معاك بالراحة عشان تتفرج على راحتك. احاول امسك نفسى من الرغى, بس انت عارف و انا عارفة ان سكوتى ده مش هيطول

مرة هاصحى و الاقى الدنيا شمس و شكلها دفا, اقوم جرى, اصحى فيك و ازن عليك " يللا نأكل البط, يللا بقى, قوم و بطل كسل, يللا جنينة البط بتنادينا" , و انت تقعد تتزرزر و تحاول تطنشنى, و اقعد انا ازن اكتر و اعملك دوشة. تفقد الامل, و تقوم و انت بتأفئف و بتلعن فى اليوم اللى ادبست فيه فى عيلة زيى

نخرج عشان نروح الجنينة الصغيرة اللىباحبها و باسميها "جنينة البط" , و فى الطريق نشترى رغيفين عيش باجت كبار عشان البط, اخد انا اطرافهم المقرمشة و اكلها, و اديك حتة صغيرة منهم

ندخل الجنينة و ننقى دكة خشب جنب البحيرة , نقعد عليها. نقطع حتت عيش و نرميها للبط, و الم الفتافيت اللى وقعت على حجرنا و ارميها حوالينا عشان ييجى الحمام ياكلها

نقعد فى حضن بعض , من غير كلام نرمى العيش للبط و الحمام. بعد شوية كل البط اللى كان بعيد فى البحيرة, يقرب منناعشان ياكل, و حمام كتير يتلم حوالينا, و كام واحدة كدة عندهم الشجاعة تلاقيهم واقفين على ركبنا بيحاولوا يلقطوا الفتافيت اللى واقعة فى حجرنا

اختار انا اللحظة دى و اقرر امسك ايدك و ابوسها, يتفزع الحمام و يطير كله فجأة

اقعد اضحك على هبلى, و تضحك و تقوللى : مش قلتلك انت انتيكة

امسك ايدك, احطها بين ايديا الاتنين, اسند راسى على كتفك, اغمض عينى, و اسيب نفسى لحلاوة الدنيا و انت جنبى

بحثا عن الغضب

لم تجتاحنى مشاعر الغضب التى كنت انتظرها
يظل الحزن
و شعور شديد بالارهاق

كفاية

ما تيجى نلعب

اتنقلت لمدرسة التربية القومية فى الزمالك و انا فى رابعة ابتدائى.و اول يوم ليا فى المدرسة اكتشفت عالم البنات, و اكتشفت قد ايه انا كائن فضائى للعالم ده

اول مرة دخلت الفصل, لقيت البنات كلهم مسرحين شعرهم, اللى عملاه ضفيرة, و اللى شعرها مفرود و طويل, و كلهم لابسين توك بفيونكات و ورد. انا طول عمرى شعرى منعكش, و لحد وقتها ماكنتش باركز فى ده, كنت باتعامل على ان النعكشة هى الحالة الطبيعية للبنات فى سنى, و يوم يعنى لما ابقى عايزة اتزوق و ابهر الناس, اعمل زعرورة كدة صغيرة فوق راسى, و اقوم مفنكشاها عشان يبقى الشعر طالع من حوالين التوكة. كنت مسمية التسريحة دى النخلة

جت الفسحة, و جربت اقعد مع البنات على جنب. لقيت كل واحدة منهم بتطلع علبة بلاستك صغيرة ملونة, جواها سندوتشات او بيتزا, و انا باطلع كيس فيه سندوتشات مفعصة, و الجبنة دخلت على المربى

حاولت كذا يوم ورا بعض, اسرح شعرى, اكوى اللجيبة, و اقعد مع البنات فى الفسحة على جنب ناكل السنوتشات و نتكلم

انا فعلا حاولت, و فعلا فشلت

من بعدها, كنت تدخل المدرسة تلاقى على شمالك البنات قاعدين مع بعض على جنب, و فى نص الحوش تلاقينى باجرى ورا واحد صاحبى اسمه محمود, منعكشة و قميصى طالع برة الجيبة

محمود ده كان قاعد جنبى فى اتوبيس المدرسة, و اول صاحب ليا فيها. ما اعرفش ازاى انا و هو بقينا اصحاب و لا ازاى اتفقنا على لعبتنا, بس بقينا كل يوم اول ما نوصل المدرسة هو يجرى, و انا افضل اجرى وراه لحد اما امسكه. و لو مسكته, اضربه و اجرى, و يبقى هو عليه الدور يجرى ورايا

من ساعتها و انا بقى دورى فى المدرسة واضح: انا المتشردة بتاعتهم

بعد شوية ابديت اتعرف على بقية ولاد الفصل. عدينا الاول بمرحلة ان كل ولد مقتنع انه وقع فى غرامى- عادى بتحصل مع كل بنت جديدة على الفصل- اقوم انا بهدوء و حكمة اشرحلهم ازاى باعتبرهم كلهم زى اخواتى, و ازاى انا اطول منهم كلهم, غير انه وقتها كنت ابتديت اخد بالى من على

بعد اما عدينا مرحلة الحب الابدى, بقيت بينى و بين ولاد الفصل علاقة واضحة, انا اختهم اللى بيحكولها عن مشاكلهم و يطلبوا رأيها, و انا بفزلكتى المعتادة اديهم النصايح اللى اكتسبتها من تجاربى الكتيرة

:)

انا فاكرة بعد نتيجة اول امتحانات شهر, طلعت الاولى على الفصل, و جاللى ولد من الفصل قاللى : انا طول عمرى باطلع الاول . انا عديتهالك المرة دى عشان انتى بنت و جديدة علينا

يومها انا وعدت نفسى انى مش هاديله فرصة يتفوق عليا, و فعلا من ساعتها بقيت اشطر واحدة فى الفصل, و انا و هو بقينا اصحاب. كانت تيجى الفسحة و ولاد فصلنا يتقسموا فريقين. فريق معايا و فريق معاه, نلعب بكرة التنس الصغيرة. كل واحد يرميها لفريقه بايده من غير ما الفريق التانى ياخدها.وكل حاجة مسموح بيها, ضرب, عض و شد شعر. تلاقينا بنجرى زى الطرازانات و نطلع على الزحليقة اللى فى وسط الحوش و نرمى الكرة من فوقيها. و قمة الخبث, لما ما يبقاش حواليا حد من فريقى, اخبى الكرة تحت القميص و البلوفر, و لو سألونى عليها, اديهم اكتر ابتسامة بريئة عندى و اقولهم " ما اعرفش" , و اول ما ابعد و اكون فى منطقة امان, اطلع الكرة و ارميها, و نكمل لعب

بعد شوية البنات عازوا يلعبوا معانا, بس حاولوا يطلبوا فريق للبنات بس, قمت انا اديتهم محاضرة المساواة بتاعتى, و حطيت ايدى فى جنبى, و بعندى اللى هم عارفين انهم مش قده, قلتلهم " انا مش هاتخلى عن الولاد بتوع فريقى" . فى الاخر البنات استسلموا و بقوا بيلعبوا معايا انا و الولاد

على خامسة ابتدائى , كنا بنلعب كرة قدم مع بعض بنات و ولاد (بس كل بنتين يحرسوا مرمى واحد). كمان الولاد كانوا بيلعبوا معانا اللعب اللى كانت تعتبر بتاعة بنات بس, زى الاولى و اللعب اللى بالتصقيف و الغنا, و لعبة اسمها تتجوزينى

على اولى اعدادى كنت انا دخلت فى دور البنت اللى بتسرح شعرها, و تكوى القميص, و تمشى بالراحةو تفرد جيبتها و هى ماشية , قال عاملة فيها انسة بتمثل فى فيلم....ملل و الله

اكيد كنت الطف و انا شوارعية

:)

غزال غزال غزال

كنا بنلعب تحت الشجرة بتلات صوانى

نط علينا بوليس الحارة بتلات عساكر

اولهم بيقزقز لب

تانيهم لابس مينى جيب

تالتهم ماسك عصاية, عصاية طويلة

طويلة عريضة

من هنا للجيزة

من الجيزة لشبرا

من

....

احجز مكانك...الفرصة لسة قدامك

تطلع من الباب اللى معروف باسم "باب تجارة" فى جامعة القاهرة, تعدى الشارع, تبقى فى دنيا المكتبات

عدد مهول من المكتبات, سواء اللى موجودة على الشارع الرئيسى, او فى الحوارى الضيقة اللى متفرعة منه, او الممرات اللى بين العمارات

اول اما بادخل هناك باحس ان انا هأتخنق. اجسام بشرية متكربسة فى بعض, و عند مرحلة معينة انت بتسيب قوة الدفع هى اللى تحدد اتجاهك. يعنى الواحد بيبقى مسير مش مخير

اكتر حاجة باكرهها فى الدراسة هى تصوير الورق. كميات من الورق الواحد يقعد يصورها طوال السنة,مصيرها فى الاخر المطبخ, تتشرب الزيت بتاع البطاطس المقلية و الطعمية. او اعملها كور و حدفها على سبت الزبالة و انا متنرفزة

بجد الطلبة بيصابوا بمرض التصوير, و انا واحدة منهم. الواحد يسمع كلة ورق, يقول : هاصور. مش مهم الورق ده صوره قبل كدة و لا لأ, و لا الواحد محتاجه اصلا ولا لأ. الاحتياط واجب برضه

كل كلية و ليها مكتبة- او اكتر- مخصصة ليها. كليتى مثلا, كلية العلوم, ليها مكتبة الخواجة- ربنا يخليهالنا يا رب-, و مكتبة ستار ميكر, و مكتبة الحرية

اهو عند واحدة من المكتبات دى اللى لقيت الاعلانات اللى متصورة تحت, متعلقة. و هستيرية ضحك حلت عليا.مش عارفة جايز احسن من انى اعيط على اللى وصلناله

افتكرت ايام الثانوية العامة لما الملازم كانت تتوزع و عليها

ملك الكيمياء العضوية

امبراطور اللغة العربية

المراجعة النهائية التى لم و لن يخرج عنها اى امتحان

ده الموضوع بقى فى الجامعة خلاص. مش بعيد قريب المحاضرات تبقى بتتباع فى المحلات بتاعة كل حاجة باتنين جنيه و نص , حتى

يبقى اسهل

و تانى

سلامات يا تعليم

تحديث

بنحاول نعمل اتفاق مع الدكتور احمد عبد الحميد على تخفيض للطلبة اللى رايحينله عن طريق المدونة

سجل اسمك بسرعة ...العرض سارى حتى نفاذ الكمية

ليه تدفع اكتر لما ممكن تدفع اقل

من جواب لم يرسل

فيه 20 سنة فى عمرى فاتوا و انت مش فيهم,نفسى اقدر اخليك تعيشهم معايا. جايز 20 سنة ولا حاجة فى حياة ناس تانية, بس هم دول السنين اللى خلتنى البنت اللى موجودة دلوقتى

مشكلتى انى بانسى كتير. ساعات بانسى حاجات مش المفروض تتنسى, و فجأة حاجة صغيرة صغيرة تفكرنى بيها و ابقى مش مصدقة ازاى نسيتها
فاكر لما قلتلك باحب كل طرق التواصل بالكتابة, ايميلات, جوابات, و مذكراتى الشخصية. جزا من حبى ليه علاقة بان فى حاجات بانسى قد ايه كانت حلوة بالنسبة لى . الكلمات اللى انا كتباها مع الصور, بتساعدنى افتكر اى احساس حلو كان ممكن ابقى حسيته فى وقت قبل كدة
زمان اصحابى كان كل اما تنتهى اى علاقة ليهم, سواء صداقة او علاقة خاصة اكتر ( خاصة على قد معيلتنا طبعا), كانوا يتخلصوا من كل الحاجات اللى ممكن تفكرهم بيها, لكن انا ما كنتش باعمل كدة. جزأ منه انى باخاف انسى التفاصيل, و الاقى عندى فراغ فى حياتى مش فاكرة حاجة فيه, و الجزأ التانى انى متخيلة لما اكبر الحاجات دى ممكن اضحك عليها ازاى, و افتكرها و استغرب نفسى. يعنى ده تاريخ البنت الهبلة اللى هى انا.

حياتى دى كلها عبارة عن قصاقيص ورق, و صور فى كرتونتين و درج. لو سحبت واحدة, مرة تبقى بتاريخ 1990. و بعديها ممكن 2003 و بعدين 1997, و اقعد انا اتوه فى وسط كل ده
ازاى ماكنتش زيك باستف كل حاجة فى ملف خاص, بنظام يسهل التعامل مع الحاجات بعد كدة؟
طول عمرى طفلة فوضوية. زمان كانت الهدوم بتاعتى كلها على الارض, بس كنت عارفة مكان كل حاجة
النهاردة هالبس البنطلون الاسود, اسيب اول و تانى كومة هدوم, و ادفس ايدى فى الكومة التالتة على الارض, و اطلع البنطلون الاسود و البسه...حلوة الدنيا

اتغيرت كتير , و غالبا لسة قدامى اكتر. بس فيه فى كام حاجة عمرهم ما اتغيروا
حبى للعلوم, حبى للعيال الصغيرين, و حبى للغنا و الرقص

انا واحدة بيفرق معاها اوى ان يبقى ليها مساحة خاصة. مكان بتاعى انا بس اقدر اقفل على نفسى فيه, و اقعد اقرا, اسمع موسيقى, ارقص, اجرب هدوم, امشى عريانة, اسرح فى احداث اليوم, او احاول اتخيل مشهد نفسى ابقى فيه...يعنى اقضى وقت لنفسى فى مكان بتاعى حتى لو حتة صغنتوتة اوى

انت عارف قد ايه باحب الناس, و يفرق معايا اوى انهم يحبونى. بس اول اما ابقى عايزة وقت لوحدى, بافصل تماما. قليلين اوى الناس اللى فى حياتى اللى باحس ان و انا فى حالة انعزالى , ممكن اقضى معاهم حبة وقت. انت منهم
لما ابقى عايزة انعزل عن الدنيا, بابقى قادرة اتخيلك حوالية. غالبا عشان هدوءك, و عشان انا باحس انى "انا" و انت حواليا, مش حد من كتر ما بهت الواحد مش عارف يتعرف عليه, و لانى و انت حوالية باقدر احتفظ بخصوصيتى, مش بالاقى اى ضغوط منك, و بشكل طبيعى بابقى عايزة الجأ لحضنك و احكيلك عن حياتى العبيطة

كفاية كدة, انا بانام على روحى...تصبح على خير

و بكيت

في هاد الوقت كي الحال كل دقيقة يتبدل

في هاد الوقت كي وراق الشجر تبدأ تدبل

..و ريحات التراب.. كي تصب شتاء

..دمعة في عيني تلعب.. نتفكرك إنت

و توحشت و توحشت و توحشتك

شبعت الويل..

و توحشت ريحة..مسك الليل

powered by ODEO

شكرا شريف نجيب على كلمات الاغنية

هدوء نسبى

االحياة

و كأن الحياة تلاعبنى, او تتلاعب بى

اركب التاكسى, و يمر بجانب كشك ورد. استرجع يوم طوته ذاكرتى. لا اعلم من اين استعدته و لا اين اخفيته, كأنه كان مردوم تحت الايام الاليمة التى تبعته, او ربما اردت ان اتجاهله, لاجبر الامى على دفعى بعيدا عنه

استعدت تلك اللحظة عندما انتقى لى وردة واحدة, احتفظت بها حتى جفت و تاكلت تماما

كأننى باستعادة ملامح هذا اليوم , استعدت صورته الاولى النقية. صورة ذلك الفتى الذى انبهر باحلامى الطفولية, و اعاد الموسيقى الى

عالمى

تجاوز التاكسى كشك الورد, و للحظة فكرت ان ابعث له برسالة, ثم عدلت عن ذلك

اعجب من تحول مشاعرى تجاهه من مشاعر الحبيبة الى مزيج غريب من مشاعر الام و الصديقة المقربة

شعور شديد بالمسئولية تجاهه لا استطيع تجاوزه

اراقب تغير المنظر من حولى , و التاكسى يسير ببطء. عند انتهاء الشارع قبل ان ينعطف التاكسى يمينا , اجده يقف مع اصدقائه, و كأنى لفظته لتوى من ذاكرتى

رأيته كما كان منذ 4 سنين, يضحك

لم يسعنى الا ان ابتسم, و امسكت هاتفى المحمول و اتصلت به: الو..ايه يا عم, بتعمل ايه عندك فى الشارع...لا لا كنت فى التاكسى ما كانش ينفع انزل اسلم

بداخلى , احنيت رأسى للحياة, اعترافا منى انها لازالت قادرة على مفاجأتى

والله و عملوها الرجالة

اصحى الصبح , و كالعادة اكتشف انى طولت فى الحلم شوية و هاتأخر على محاضرة الساعة 8 الصبح

انط جوة هدومى, واروح الجامعة جرى بعينية المعمصين و شعرى المنعكش

ادخل المدرج, الدكتور يوقف شرح و يبص عليا و يبتسم, و انا عارفة ان هو عارف انى راحت عليا نومة

اخر مرة فاتتنى محاضرته, و اما سألنى قلتله الحقيقة, انا كنت باحلم انى فى المحاضرة و ان هو بيشرح,

و ارتحت و طولت فى النوم , و فاتتنى المحاضرة

اعتذر, و ادخل, و الدكتور يكمل الشرح, تخلص المحاضرة , و الاقى نفسى مترددة, اروح اكمل نوم

ولا اروح اتفرج على اللى باقى من ماتش الاهلى و كلوب امريكا المكسيكى...انا اصلا مش كروية, بس

باحب لمة العيلة, فهاروح لخالى اتفرج معاهم على الماتش

اتمشى لبيت خالى, و برغم ان الماتش الساعة 9 الصبح لكن القهاوى حوالين الجامعة متكربسة بالناس, و

مكاتب التصوير مليانة على اخرها بالولاد اللى عاملين نفسهم بيصوروا عشان يتابعوا الماتش, و البنات واقفين يشرحوا لبعض مين بيلعب مع مين, و ايه الدورى ده اصلا

اوصل بيت خالى و اقعد اتفرج, تمر 10 دقايق و يدخل الاهلى الجون الاول فى الماتش, نصوت و نهلل و نقعد نتنطط فى مكاننا

و الكاميرا تيجى على المشجعين المصريين, و نشوف فيهم واحد بعود و واحد بطبلة, و نقعد نصقفلهم

اللعب يشد, و حالة جنان تحل عليا

اقعد اشخط فى لعيبة الاهلى, اشتم فى لعيبة كلوب امريكا, و اطلع لسانى للجون بتاعهم, و ابعت بوس للعيبة الاهلى, و انصحهم:روح هناك, تعالى هنا, انت يا حمار ايه اللى انت بتهببه ده, وانا اصلا ماافهمش فى الكورة, بس الحماس كان واخدنى

و اما واحد منهم يلعب لعبة حلوة, اوعده بالجواز:), و اللى يعرفنى يعرف ان ده اعظم حاجة ممكن اقدمها

ياخرااابى, و كلام دلع لو سمعوه كانوا اتكسفوا و اعتزلوا اللعب

الشوط التانى لما اتعادلنا, لقيت نفسى عمالة ابلبع شوكولاتة, و ادعى جواية انهم يكسبوا, يا رب يكسبوا, يعنى الناس كلها مطحونة فى الشارع, نكسب عشان يلاقوا حاجة يفرحوا عليها

و جووووووووووووون , و نكسب الماتش 2\1

و تشتغل كل الاغانى الالشة بتاعتنا, و اقعد انا و قرايبى نغنى و نرقص زى الهبل

و يا سلام عليهم و هم بيستلموا الميداليات البرونزية, و ابو تريكة و الغمزة الاخيرة اللى بعتها

للمتفرجين...دى بقى هتبقى حديث الفتيات الاسبوع الجاى كله

حلوة الدنيا لما تتجنن معايا

سلامات يا تعليم

المكان: انظر الصورة
الموقع بالتحديد: مدرج مشرفة, كلية العلوم
الحدث: محاضرة كيمياء لطلبة الصف الرابع, جميع الشعب
الفئة: يختلف البعض على انتمائها لل"كوميديا السوداء" ام " الخيال العلمى"
الابطال على حسب ترتيب الظهور:
العميد, الشخصية الرئيسية
مسئولين اخرين, لم تعلن هويتهم

المشهد:
يمتلئ المدرج تماما بالطلبة, حتى ان البعض جلس على الارض, ليستمعوا لمحاضرة العميد فى مادة الكيمياء التى يدرسها هو و اساتذة اخرين
بعد ان انهى العميد الشرح, و بوقاره المعهود يعلمنا بالفكرة الجديدة المقترحة لمساعدة الطلبة فى بعض المواد, من ضمنها المادة التى يدرسها. و الفكرة هى توفير محاضرات اضافية للمراجعة و حل المسائل, و التدريب على نظام الامتحان

لحد دلوقتى حلو...كل الدكاترة المحترمين بيستقطعوا من وقتهم جزأ عشان يدونا محاضرات اضافية, و يساعدونا و يطمنونا من ناحية الامتحان
المهزلة لسة جاية

ثم يعلمنا ان ذلك سيتم مقابل مبالغ نقدية , توجه لصندوق الكلية, لتستفيد الكلية منها
و يضيف- بجلالة قدره- ليطمئن الطلاب ان المبلغ المطلوب, مبلغ رمزى جدا, و ان فى ذلك مصلحة الطلبة, الذى يعلم انهم يدفعون مبالغ كبيرة فى المراجعات النهائية و الدروس الخصوصية

بجد انا كنت قاعدة فى مكانى مش مصدقة
كنت مكسوفاله ...استاذ وقور يقف يعلن عن محاضرات مراجعة بفلوس
و كنت متعصبة انهم خلاص مابقوش عارفين يشوفوا الابتذال و العيب فى افعالهم

حالة هبل

الصورة تبتدى تتشكل فى خيالى. من اول اليوم باحاول مااديهاش فرصة تكمل
ششش ورايا مذاكرة
افتح الكتاب, ابتدى اقرا
سطر
اتنين
هو قاللى ايه ؟؟ كنا قاعدين مع بعض, و بعدين ك..
لا لا لا.ركزى شوية...ميكروسكوب , عينة, خلايا

مافيش فايدة
طيب هاقوم اعمل نسكافبه
اجيب النسكافيه, اترزع قدام الكتاب, المرة دى اخلص درس كامل, ابص فى الساعة, الوقت اتأخر و هو لسة ما اتصلش. اقاوم انى اقوم و اتصل انا
-بطلى ازعاج و دوشة يا بت, اديله فرصة يشتغل
حاضر
-و اتلمى و ذاكرى
ماشى... و فى دماغى اطلع لسانى لضميرى اللى مصر يأنبنى

اشغل اغانى اسمعها, و افتح الكتاب. الصورة تبتدى ترجع تانى, تعاكسنى, و حالة هبل تحل عليا
خلاص مش هاقاوم , هاسيب نفسى...اما اشوف ايه اخرتها
ارزع الكتاب على جنب و اغمض عينى
تبدأ الصورة ترجع , بكل تفاصيلها, و بكل حاجة حسيتها وقتها
فجأة
انا مبسوطة
الحياة حلوة

ضميرى يصحى, و محاضرة كل يوم تبتدى
-قومى ذاكرى, امتحانك بعد بكرة. بكرة هتتزنقى و تتوترى, و تقعدى تلعنى فى كل حاجة و كل حد خلاكى تدلعى و تطنشى المذاكرة
صح انا عارفة ده
احس على دمى, و يا دوبك بافتح الكتاب , تجيلى كلمات الاغنية اللى شغالة

يا حبيبى تعالى الحقنى شوف اللى جراللى

من بعدك

استسلم
ارفع العلم الابيض , و اقرر
خسارة انبساطى ده على المذاكرة, انا هاقوم ارقص